Στην ιστορία της ανθρωπότητας ο πόλεμος ήταν πάντα παρόν. Αυτό το δράμα είναι κάθε μέρα πιο τραγικό επειδή η Τεχνολογική εξέλιξη επιτρέπει στους βίαιους να παράγουν μηχανήματα κάθε φορά πιο καταστροφικά.
Τρομοκρατικές ενέργειες , ληστείες , σεξουαλικοί βιασμοί , βία στα γήπεδα , στις πολιτικές συγκεντρώσεις , στις διαπροσωπικές σχέσεις. Ποιο είναι άραγε το όριο και το μέτρο του τρόμου; Με λίγα λόγια έχουμε περάσει από πολέμους και πολέμους και συνεχίζουμε να μιλάμε ακατάπαυστα για ειρήνη μόνο που, ο τρόπος που ζούμε την καθημερινότητά μας είναι «πόλεμος» , ένα πεδίο μάχης που δρούμε μέσα σ αυτό και το αποδεχόμαστε σαν να είναι καθημερινό μας κομμάτι.
Βλέπουμε τον κόσμο να ξεπηδάει σε μια νέα εποχή με κύρια χαρακτηριστικά της , την επανάσταση της Τεχνολογίας , την έκρηξη της γνώσης. Ταυτόχρονα όμως αντιμετωπίζει κι άλλα προβλήματα που έρχονται συσσωρευμένα από το παρελθόν ή καλύτερα αντιμέτωπα από πιέσεις του χτες και του σήμερα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η μετάβαση από το παλιό στο καινούργιο , έφερε την εποχή αντιμέτωπη με μια καταιγίδα ασύμμετρων απειλών , συγκρούσεων και αδιέξοδων καταστάσεων , απειλές που αθροιστικά φέρνουν την καταστροφή όλο και πιο κοντά….πείνα , αρρώστιες , οικολογική καταστροφή , φτώχια.
Σ ένα κόσμο λοιπόν όπου η παρουσία του εχθρού είναι επίμονη και καθημερινή, εκεί όπου οι κατακτήσεις και οι στρατιωτικοί θρίαμβοι συχνά φαίνονται απατηλοί, καταλήγει δύσκολο στο να διαχωρίσει κανείς με σαφή όρια τον Πόλεμο από την Ειρήνη.
Τα σπάνια και τα τρανταχτά γεγονότα είναι κατάλληλα για τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων αλλά μας εμποδίζουν να καταλάβουμε ότι τα μικρά συμβάντα είναι αυτά που επισκιάζουν τη ζωή μας.
Είμαστε όλοι τρομοκράτες στο βαθμό που δεν εκπέμπουμε την αύρα της Αγάπης. Η απουσία συναισθημάτων που πηγάζει από τη συμμετοχή μας στην πραγματική Αγάπη, η θέληση να κατακτήσουμε και , η ασυνείδητες κινήσεις για άσκοπη βία καταλήγει επικίνδυνη για την ύπαρξη μας. Η ειρήνη αρχίζει από την ψυχή του ανθρώπου. Αν η ψυχή μας είναι ταραγμένη και δεν μπορεί να ησυχάσει , όση ηρεμία θέλουν να προβάλουν γύρω μας , η ψυχή δεν μπορεί να γαληνέψει. Αντίθετα όμως όταν η ψυχή θέλει να υπάρχει πραγματική Ειρήνη , τότε η εξωτερική ακαταστασία δεν μπορεί να την προσβάλει. Όπως όλα στηρίζονται από το νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος, έτσι και η ειρήνη εξαρτάται από το πώς στεκόμαστε απέναντι σ αυτόν που θέλει να μας δώσει ειρήνη , της οποίας τα όρια των δυνατοτήτων είναι απεριόριστα.
Όπου δεν υπάρχει η Ειρήνη του Θεού εκεί υπάρχει η βία του ανθρώπου. Οι προσπάθειες για την επιβολή της , αποτυγχάνουν πάντοτε γιατί η επίτευξη της τεχνολογίας στο μυαλό του ανθρώπου είναι Θείο Δώρο και όχι απλά τεχνολογική ανακάλυψη , άρα θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ειρήνη είναι Θείο Δώρο και όχι ανθρώπινο επίτευγμα . Άλλωστε πέρα από τα όρια των ανθρώπινων δυνατοτήτων βασιλεύει μια άλλη δύναμη.
Οι πόλεμοι και η παραγωγή όπλων επηρεάζουν αρνητικά την οικονομία των λαών και αντί να δίνουν έμφαση στην παιδεία , την υγεία , τον πολιτισμό και γενικότερα στην καλυτέρευση της ζωής , η βιομηχανία της εξέλιξης πιέζει ώστε να διατηρηθούν οι συγκρούσεις και μ αυτό τον τρόπο να ανεβάζουν κάθε φορά τον πήχη της απληστίας τους.
Θα μπορούσαμε με όλα αυτά που έχουν βιώσει οι μεγαλύτεροί μας , και έχουμε δει και εμείς με τη σειρά μας η μικρότερη γενιά, να πούμε ότι είναι δύσκολο έπειτα από αιώνες βίας , να φανταστούμε την ειρήνη . Πράγμα που σημαίνει ότι αν δεν υπάρξει μια αλλαγή κατεύθυνσης στο μέλλον , θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε γεγονότα σε διάφορα επίπεδα όλο και πιο βιαία σε κάθε μέγεθος. Θεωρούμε λοιπόν ότι είναι υπευθυνότητα όλων μας ο καθορισμός μας ενάντια στον πόλεμο και πρέπει να περάσει στον κάθε έναν από μας , σαν μια πράξη «αυτοθυσίας».
Έχει φτάσει λοιπόν η στιγμή να ακουστεί η φωνή όσων δεν έχουν φωνή , εκατομμυρίων ανθρώπων που ζητούν από ανάγκη να σταματήσουν οι πόλεμοι. Μπορούμε να το κατορθώσουμε ενώνοντας όλες τις δυνάμεις του Ειρηνισμού και της ενεργής μη-βίας.
Ένας κόσμος χωρίς Πόλεμους και Βία είναι ένας κόσμος άγνωστος μέχρι τώρα για τον πλανήτη Γη. Η εξάλειψη των πολέμων θα σημαίνει ότι βγήκαμε οριστικά από την ανθρώπινη προϊστορία και ότι κάναμε ένα τεράστιο βήμα στο δρόμο της εξέλιξης για το είδος μας. Άρα χρειάζεται να αλλάξουμε ολοκληρωτικά , αυτή είναι η μεγαλύτερη επανάσταση – όχι να ρίχνεις βόμβες και να σκοτώνει ο ένας τον άλλο και , φυσικά η μεγαλύτερη επανάσταση είναι το κατά πόσο ο νους μπορεί να μετασχηματίσει τον εαυτό του άμεσα σε ένα εντελώς διαφορετικό αύριο.
Για να εναλλάσσουμε αυτή την ευθύνη με ελεύθερη βούληση πρέπει να υπάρχει ελευθερία από φόβο, απαλλαγή από την απληστία , τη ζηλοφθονία, τη βαρβαρότητα. Μόνο τότε ο νους είναι καθαρός να πλάσει και να υλοποιήσει πάνω σε νέα μέτρα και σταθμά έναν νέο κόσμο.
Γράφει: η Γιδαροπούλου Φωτεινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου